بیت کوین،کمیت و اعتماد
چیزهایی که شما دراین مطلب یاد خواهید گرفت:
1- چرا کمیت و قابلیت بازتولید برای پول سالم بسیار مهم است؟
2- نحوه عملکرد سیستم پولی موجود
3- پول فیات کمیاب نیست و چرا این یک مشکل است؟
در مقاله قبلی، با تعریف و ویژگی های اساسی یک ارز دیجیتال از جمله تمایز بین پول و سیستم پولی، و نقش رمزنگاری آشنا شدید.
همچنین برای شما تعریف مختصری از تاریخچه و تکامل پول تا بیت کوین گفتیم. این باید به درک شما از ارزش ارزهای دیجیتال کمک کند.
همچنین ” استاندارد طلا ” و ویژگی های اساسی آنچه که پول خوب می‌نامیم: دوام، تقسیم پذیری، تعویض پذیری، قابل حمل بودن، قابل تشخیص بودن و البته کمبود.
در حالی که همه اشکال ارز دیجیتال پنج مورد اول را به خوبی برآورده می‌کنند، به نظر می‌رسد که تحمل کمبود بر هر چیز دیجیتالی به طرز شگفت آوری سخت است. این بسیار مهم است زیرا ارزش از کمبود ناشی می‌شود. تصور کنید طلا به اندازه ماسه رایج بود یا داوینچی ۱ میلیون نسخه دقیق از مونالیزا تولید کرده بود.
نبود کمبود دیجیتال بزرگترین ضعف پول موجود است. مسلماً دستیابی به آن بزرگترین چالش برای ارزهای دیجیتال بود. توضیح هر دو چالش ما در اینجا است و با صحبت در مورد اهمیت ارزش نگهداری پول آغاز می شود.
اهمیت ارزش نگهداری پول:
پول یک معیار برای سنجش ارزش است. این جنبه از پول برای همه کسانی که با استفاده از آن به عنوان وسیله مبادله در اقتصاد مشارکت می کنند، امری بدیهی تلقی می‌شود. تمام فعالیت های تجاری و اقتصادی بر آن متکی است این مانند یک زبان جهانی است و درست مانند زمانی که به زبان خود صحبت می‌کنیم، اغلب متوقف نمی‌شویم و آن را در نظر می‌گیریم. ما فقط آن را بدیهی می دانیم.
آیا می‌توانید دنیایی را تصور کنید که در آن یک متر مدام در حال تغییر است؟ علم، مهندسی و تقریباً تمام تجارت غیرممکن خواهد بود.
همین امر در مورد فعالیت اقتصادی در دنیایی که ارزش پول ثابت نیست، صدق می‌کند. حتی خرید یک قهوه هم به ریاضیات زیاد و هم ریسک زیادی نیاز دارد، چه رسد به چیزهای پیچیده تری مانند وام مسکن یا بیمه.
با این حال، بر خلاف متر، که یک اندازه گیری ثابت، عینی و مورد توافق جهانی است که هرگز تغییر نخواهد کرد، ارزش پول ذهنی است و تغییر می‌کند.
این تغییر نتیجه کمبود نسبی پول است. تاثیر افزایش عرضه بر ارزش پول (چاپ کردن پول) را تورم می‌نامند.
این دقیقاً همان چیزی است که در کشورهایی که از تورم رنج می‌برند اتفاق می‌افتد و چرا پول سالم بسیار مهم است و نباید آن را بدیهی انگاشت؟
تصور بی ثباتی شدید پول دشوار است، اما آلمان بین جنگ ها تصاویر خوبی ارائه می دهد:
-هزینه یک وعده غذایی می تواند بین سفارش آن و دریافت صورتحساب تغییر کند.
-مردم برای دریافت حقوق خود به چمدان یا چرخ دستی نیاز داشتند
قبل از جنگ جهانی اول (1913) ارزش مارک آلمان، شیلینگ بریتانیا، فرانک فرانسه و لیر ایتالیا تقریباً یکسان بود. در پایان سال 1923 این نرخ ارز برای مارک بود.
اگر آلمان دهه 1920 دور به نظر می رسد، نمونه های مشابه اگر اندکی افراطی بودن را کنار بگذاریم در ونزوئلا، زیمبابوه و آرژانتین رخ داده است، در حالی که نرخ تورم پایین‌تر، اما ثابت، قدرت خرج کردن هر ارز فیات را از بین می برد.
بنابراین، اگر کلید ارزش نگهداری پول کمبود آن است، چگونه ارز دیجیتال به کمبود دیجیتال می‌رسد؟
دستیابی به کمبود دیجیتال:
کالای کمیاب چیزی است که عرضه محدودی دارد. ایجاد، کپی کردن یا دسترسی به آن آسان نیست.
چیزهای فیزیکی ممکن است کمیاب باشند (مانند طلا)، اما چیزهای دیجیتال موضوعی کاملاً متفاوت هستند. همانطور که صنایع موسیقی و فیلم در روزهای اولیه اینترنت به طرز دردناکی کشف کردند، کپی کردن یک بایت بسیار آسان و ارزان است.
به همین دلیل است که پول دیجیتال، مانند ارز دیجیتال، فایلی نیست که در هارد دیسک خود نگهداری کنید. این غیرعملی خواهد بود زیرا هر کسی که یک رایانه دارد می‌تواند به طور بی نهایت آن را کپی کند.
در عوض، همه اشکال ارز دیجیتال چه فیات و چه کریپتو به یک سیستم حسابداری مبتنی بر دفتر کل دیجیتال متکی هستند. دفتر کل یک رکورد سازماندهی شده از بدهی ها و اعتبارات علیه دارندگان حساب است که موجودی جاری را فراهم می‌کند.
ممکن است از شنیدن اینکه ۹۷ درصد از کل پول های فیات فقط به صورت دیجیتالی وجود دارد شگفت زده شوید. بنابراین، برای مثال، تمام پول های موجود در حساب بانکی شما فقط ورودی‌های سیستم حسابداری بانک شما هستند. حتی ۳ درصد اسکناس‌ها و سکه‌های فیزیکی به‌عنوان ورودی در کتاب‌های دیجیتال بانک مرکزی به حساب می‌آیند.
بیت کوین نیز بر اساس یک دفتر کل دیجیتال است. تفاوت اساسی بین بیت کوین و فیات در روشی است که قوانینی برای تعیین اینکه چه زمانی،چه مقدار پول جدید به سیستم اضافه می‌شود و نحوه نگهداری دفتر کل ایجاد می شود.
و اتفاقاً این تفاوت ها همه چیز را تغییر می دهند.
مشکل اعتماد به پول دیجیتال:
پول تنها در صورتی می‌تواند مفید و سالم باشد که بتوان به دقیق و صادق بودن دفترکل اعتماد کرد و عرضه آن تحت کنترل باشد. این بدان معناست که مقادیر نامعقول پول به طور ناگهانی ایجاد یا از بین نمی‌رود و این امر بر قدرت خرج کردن آن تأثیر می‌گذارد.
بنابراین چگونه ارزهای فیات امروز این مشکل را حل می کنند؟
ساده: دولت با کنترل خلق پول فیزیکی (چاپ پول) و مدیریت و اجازه ایجاد روابط اعتباری-بدهی بین خود، بانک ها و مردم، پول دفتر کل را برای واحد پول خود مدیریت می‌کند.
برای انجام این کار، بانک مرکزی به چند مؤسسه منتخب (مانند بانک ها و انجمن های ساختمانی) مجوز می دهد تا دفتر کل خود را نگه دارند. مجموع اعتبار کلیه سوابق دفاتر کل بانک های یک کشور (از جمله بانک مرکزی) کل عرضه ارز است.
سپس ما مجموعاً توافق می کنیم که تنها کتاب هایی که باید مورد اعتماد قرار گیرند، کتاب هایی هستند که توسط این مؤسسات نگهداری می شوند، و آنها کتاب ها را به درستی نگهداری می‌کنند. این اجماع ناشی از اعتماد به این است که آنها به تعهدات خود و همچنین در حاکمیت قانون عمل خواهند کرد.
این سیستم اعتماد مبتنی بر قدرت چیزی است که سیستم های پولی سنتی را کنار هم نگه می‌دارد. دلیل اینکه ما می‌توانیم از پول خود به صورت آنلاین استفاده کنیم این است که اعتماد داریم که بانک‌ها به مردم اجازه تقلب نمی‌دهند و پول بیشتری از آنچه که دارند خرج نمی‌کنند.
ما حتی به آنها اعتماد داریم که پول «ایجاد» کنند، بیش از سپرده‌هایی که دارند وام بدهند، و ریسک‌هایی را برای استراتژی‌های سرمایه‌گذاری پیچیده بپذیرند (در زیر در این مورد بیشتر توضیح می‌دهیم).
اگرچه سیستم در عمل بسیار پیچیده‌تر است، اما اصل کلی بر اعتماد متکی است. ما باید اعتماد کنیم که موسسات به نفع همه رفتار خواهند کرد و با این کار به آنها اختیار و کنترل سیستم پولی را می دهیم.
حتی اگر این سیستم متمرکز در بیشتر مواقع کار کند، باز هم دارای چند ضعف قابل توجه است. به عنوان مثال، در حالی که پول شما از نظر قانونی متعلق به شما است، هرگز واقعاً تحت مالکیت شما نیست.
هر بار که برای یک قهوه ۲۰ هزار تومانی با کارت خود پرداخت می کنید، عملاً از بانک خود می خواهید که ۲۰ هزارتومان از حساب شما کم کند و از بانک فروشنده نیز ۲۰ هزار تومان به حساب فروشگاه اضافه کند.
یک نقطه مرکزی، در برابر فساد، دستکاری یا فشار خارجی آسیب پذیرتر است. این دریچه را برای سوء استفاده، سوء مدیریت و طرد اقتصادی باز می گذارد.
با این حال، با پایبندی به موضوع اصلی خود، نگران‌کننده‌ترین عارضه جانبی پول فیات پولی که فقط بر اساس اعتماد است که چگونه کمبود را ضعیف می‌کند.
عرضه پول رو به رشد:
از آنجا که ارزش بیشتری از طریق فعالیت های اقتصادی ایجاد می‌شود، باید پول جدید در سیستم وارد شود تا اقتصاد بتواند به جریان خود ادامه دهد.
این به شدت ساده‌سازی شده، پول فیات جدید توسط بانک‌های تجاری ایجاد می‌شود. میزان تولید پول جدید توسط بانک مرکزی جیره بندی می‌شود. اینها راه های رایج هستند:
- ارائه اعتبار، مانند وام به مشتری جدید که تبدیل به سپرده می شود.
- خرید دارایی های موجود که دوباره تبدیل به سپرده می شود
- ارائه تسهیلات اضافه برداشت که همان سپرده های قابل خرج است.
این جیره بندی یک تعادل ظریف است. از یک طرف، اگر پول بسیار کمی ایجاد شود، هزینه ها کند می شود و ممکن است اقتصاد متوقف شود. در عمل، این تقریبا هرگز اتفاق نمی افتد.
از طرف دیگر، اگر پول زیادی ایجاد شود، ارزش کل عرضه کاهش می یابد، قیمت ها افزایش می یابد و همه قدرت خرید خود را از دست می دهند. این تورم نامیده می شود و در موارد شدید به ابر تورم تبدیل می شود که ممکن است منجر به ورشکستگی کل کشور شود. از نظر تاریخی، این معمولاً با ارزهای ملی اتفاق می افتد.
در هر صورت، نهادهای انسانی در نهایت مسئول اهرم های عرضه پول هستند، به این معنی که هیچ کمبود واقعی وجود ندارد. به همین دلیل است که بنا به تعریف، ارزهای فیات را نمی توان پول سالم در نظر گرفت.
همانطور که قبلاً دیدیم، سیستم های متمرکز می توانند آسیب پذیر باشند. با این حال، تا سال ۲۰۰۹، مسلماً این تنها راه برای به دست آوردن یک پول دیجیتال امن اما نه سالم بود.
بیت کوین از همان ابتدا با این رویکرد شکست می خورد.
چگونه؟
درمطلب بعدی خواهیم فهمید!
